„LUZ, i tak nie będę idealna”

"Luz, i tak nie będę idealna" - Tatiana Mindewicz- Puacz


Poczuć własną wartość…

„Jeżeli byłeś na tyle niemądry, by zboczyć ze ścieżki, ryzyko od ciebie zależy, czy wrócisz na drogę.”



Pięknych baśni nigdy dość.

„Musisz mi tylko obiecać, że dalej będziesz moją anomalią.”


„Wszystko jest nami.
Wszystko jest turbulencją.”

„Niczym feniks, powstać z popiołów”


Szuka ktoś z Was lekkiej młodzieżówki z delikatną, rozkwitającą od pączka do kwiatu miłością? Jeżeli tak, to dobrze trafiliście.

„Księżniczka po przejściach”


„Mam pięćdziesiąt dwa lata.
Nazywam się Carrie Fisher.”

„Cyborg z jednym pantofelkiem”


Sagi księżycowej nie trzeba nikomu przedstawiać. Seria ta wzbudzała zachwyt od dawna. Teraz zaś, za sprawą wydawnictwa Papierowy Księżyc mamy okazję ponownie spotkać cyborgi jawiące się, jako księżniczki.

„Czy stopniały śnieg pamięta, że kiedyś był śniegiem?”


Czyli, dlaczego „Zimowe dzieci” są pozycją wartą przeczytania.

„Cross my heart”


Kiedy czytasz książkę i jednocześnie zaczynasz inną. Tego samego autora.

„Jeśli odejdę teraz z tym mężczyzną z niebieskim piekłem w oczach, będę płonąć, aż spalę się do cna.”


Arsen – opowieść o nieszczęśliwej miłości.

„Żadnych żałobników. Żadnych pogrzebów..”


Po czym poznać dobrą książkę? 

„Przeklęci przez gwiazdy”


O tej książce było głośno. Odczekałam, aż wzburzenie przejdzie i dopiero wtedy sama po nią sięgnęłam. I co dalej?

„Christmas on the Last Frontier” – J.H. Croix


Każdy ma swoje świąteczne książki. 

„Fiolet nie jest jedyną barwą w Spektrum”


Wydawnictwo Driada wydało pozycję, która gdzie nie jestem między książkami rzuca się z daleka w oczy. „Spektrum” autorstwa Nanny Foss okazało się początkiem czegoś niezwykłego.

„Powroty do domu wydają się łatwe”



Jednak takie nie są.

Callan „Niegrzeczny Chłopiec” Carmichael



Zapalisz tego ostatniego papierosa?

„Czy oddałbyś bratnią duszę… za swoją prawdziwą duszę?”



Cassandry Clare nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Jej seria „Dary Anioła” opanowała świat i rozrosła się do wielotomowej historii. Jak w tym wszystkim wypadł „Władca Cieni”?

„Nigdy nie nienawidziłem i nie pragnąłem kogoś tak bardzo jak jej.”



Weź tu napisz recenzję, czytając drugi tom, bo zakończenie pierwszego doprowadza do zawału.

„A little, too late”



Ciągle miałam wrażenie, że czytałam coś już Staci Hart. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że nie, a „A little, too late” jest moim pierwszym spotkaniem z jej twórczością. 

„I want to fly with you.”



Z okazji premiery “1001 Dark Nights – Dirty Filthy Fix” od Laurelin Paige miałam okazję przekonać się o co cały ten szum.

„Potwory nie żyją pod łóżkami; one zamieszkują nasze umysły.”



Jeszcze NIGDY książka nie uderzyła mnie TAK mocno jak teraz.

„Życie jest okrutne. Miłość to żart. Nawet śmierć nie jest ostateczna.”


Po zaskakującym zakończeniu „Consolation” od razu chwyciłam „Conviction”, które czekało na półce. Chciałam przekonać się jak autorka rozwiąże sprawę i czy podoła.

„ Nikt nie będzie cię kochał tak mocno jak ja.”


Osławiona dylogia „Consolation duet” autorstwa Corinne Michaels wkroczyła też i w moje skromne łapki. Doskonale wiedziałam, jaki będzie koniec pierwszego tomu, ale nie sądziłam, że zostanie on poprowadzony w taki sposób.

„Alannah” - L.A. Casey

"Chłopaki Anansiego" - Neil Gaiman



Zaraz po skończeniu „Księgi Cmentarnej” wzięłam w ręce „Chłopaków Anansiego”. Gaiman porwał moją duszę już przy okazji pierwszej książki, ale teraz… chce więcej.

„Sami pracujemy na nasze szczęście”


Gdybyście wygrali 50 milionów dolarów, co pierwsze byście kupili?

„Czasami musisz zaryzykować dla tego jedynego”


Jedną noc – dokładnie tyle zajęło mi przeczytanie „Cash’a” od Eve Jagger. 
Ile było przy niej śmiechu, nie jestem w stanie zliczyć.

„Strach to paskudne uczucie”



Nie znając twórczości Neila Gaimana nie wiedziałam, czego się spodziewać, gdy sięgałam po pierwszą książkę jego autorstwa. Kończąc tę pozycję… wzięłam kolejną.

PODSUMOWANIE PAŹDZIERNIK 2017



Wprawdzie mamy listopad, ale… Zapraszam!

„Right back atcha, big guy.”


Pamiętacie “Cyanide”, które wciągnęło mnie na cały dzień? Cóż, „Corrode” jest jeszcze lepsze.

Until November and Asher



Każda z nas lubi relację hate – love (od nienawiści do miłości), ale niekoniecznie każda lubi też romans rozwijający się w zabójczym tempie. 

"Pan Przystojny" - R.K. Lilley



Po przygodzie z trzema poprzednimi tomami „W przestworzach” autorstwa R.K. Lilley „Pana Przystojnego” miałam zamiar przeczytać raczej z ciekawości zakończenia serii. Miałam przeczucie, że będzie to powtórka z rozrywki, ale… zostałam zaskoczona.

„Uziemieni” - R.K. Lilley


Jak to jest, że podchodząc do czegoś ze śmiechem i dystansem… na koniec nie mogę się oderwać, mimo że jest to znany wcześniej schemat?

„Pod samym niebem”


Po pierwszej części serii „W przestworzach” autorstwa R. K. Lilley ciekawość sprawiła, że podjęłam się przeczytania kolejnej. Hm… jak na książkę średnich lotów jest niezła.

Zabierz mnie w przestworza.



I może stamtąd już nie wracajmy?

„Nie odstępuj go na krok”



Dwa dni… tyle zajęło mi ogarnięcie historii przedstawionej w najnowszej książce Sarah J. Maas wydanej w naszym kraju, czyli „Dwór Skrzydeł i Zguby”. Kolejne dwa dni dochodziłam do siebie, żeby móc dla Was napisać tę recenzję.

„Nazywa się Tahoe Roth”


I jest dla mnie tylko przyjacielem.

„Jeżeli kogoś kochasz, nie pozwól mu odejść.”




Kiedy bajka zmienia się w koszmar…

„Jeżeli kogoś pragniesz, walcz do samego końca.”



Czekałyśmy na Braci Slater i w końcu się doczekałyśmy! W dodatku z oryginalnymi okładkami! Pozostaje tylko świętować i zasiąść do czytania.

„Nazywam się Stephen Leeds i jestem całkowicie zdrowy na umyśle. Z kolei moje halucynacje są zupełnie szalone”.



Szaleństwo nie jedno ma imię…

"Romans po brytyjsku" - Vi Keeland & Penelope Ward


„Sam możesz wytyczyć swoją ścieżkę.”




Cieszę się, że okładka tej pozycji została taka jak w oryginale. Wydaje mi się, że inna zwyczajnie nie pasowałaby do „Listów do utraconej”.

CZAROMAROWNIK 2018


Daj się zaczarować. 

Ufaj tylko Cieniom


Mówi się, by nie oceniać książki po okładce. Powiedzenie to, jak wszyscy wiemy jest słuszne i niesie w sobie sporo mądrości. W końcu nawet najpiękniejsza okładka nie doda treści słabej książce.

Podsumowanie WRZESIEŃ 2017


Teraz już nikomu nie jest do śmiechu, bo studenci po dodatkowym wolnym miesiącu także wracają w uczelniane mury. Z drugiej strony… na wykładach czyta się książki.

"Na szczycie. Właściwy rytm"- K.N. Haner



Miałam tę niebywałą przyjemność, jako jedna z pierwszych osób czytać kolejny tom wciągającej serii „Na szczycie” naszej rodzimej autorki K.N. Haner. Spodziewałam się huraganu, a otrzymałam istne tornado.

„Lunatycy”- Hakan Eriksson




Szwedzkie thrillery ostatnimi czasy są bardzo w modzie. Musiałam w końcu spróbować zobaczyć, w czym ta miłość czytających ten gatunek. Wyszło, że to chyba nie dla mnie, a przynajmniej nie Hakan Eriksson.

„Dzieci są naszą przyszłością.”



Pomału wracając do kryminałów postanowiłam, że tym razem sięgnę po skandynawską autorkę, a mianowicie Emelie Schepp. Jej debiutancka książka „Naznaczeni na zawsze” okazała się dobrą pozycją, aczkolwiek błędów tutaj nie brakuje.

Zacznę nietypowo, bo napiszę, że dałabym tej pozycji bardzo mocną szóstkę, albo naciąganą siódemkę, gdybym oceniała pozycje cyferkami. Jednak tego nie robię i dalej napiszę Wam, co skłania mnie do ocenienia tak tej książki. 

Czytając opis byłam ciekawa, co znajdę w środku i stwierdziłam „a co tam, poczytam”. Pomijam fakt, że po przeczytaniu 3 stron na moim czytniku pojawił się „Racer” (tak ten Racer) i wiecie jak to było… papier poszedł do lamusa, a czytnik został wprawiony w ruch.
Po wytrzeźwieniu z racerowskiego szoku stwierdziłam, że nie ma to tamto, trzeba się wziąć za kryminał. W dodatku bardzo miło wspominam czas czytania „Polowania” oraz „Głosów” Ursuli Poznański, dlatego postanowiłam dać szasnę także Emelie.

„Naznaczeni na zawsze” to pierwszy tom serii o pani prokurator Janie Berzelius. Kobieta jest poważną i szanowaną w pracy osobą, która dowiaduje się, że ma rozwiązać kolejną sprawę tajemniczego zabójstwa mężczyzny. Okazuje się, że został ona znaleziony przez żonę, która wracała z basenu. Jedynym śladem, jaki zabójca zostawił był odcisk palca. 
Odcisk palca… 
...dziecka.

Kilka dni po pierwszym morderstwie, niewyspani funkcjonariusze dostają kolejny telefon. Tym razem nad wodą w trawie znaleziono broń oraz ośmioletniego chłopca. Martwego. Mia i Henrik ponownie pojawiają się w wydziale, z którego razem z reszta śledczych udają się na miejsce znalezienia zwłok. Wszystko się zgadza i okazuje się, że chłopiec był zabójcą mężczyzny.
Tylko jak?
A przede wszystkim – dlaczego?

Z początku myślałam, że głównymi bohaterami będzie tutaj Mia oraz Henrik. To ich praca była opisywana oraz ich życie prywatne. Potem okazało się, że Jana była ukrytym głównym bohaterem, co zaskoczyło mnie i sprawiło, że zaciekawiłam się jej postacią jeszcze bardziej. Mimo że, akcja dzieje się wokół poczynań Berzelius to i tak mamy tutaj od groma innych postaci, które umilają nam czas, a dodatkowo wszystkie są wprowadzone w śledztwo i mają swój własny wkład w to jak cała sprawa się wyjaśnia. 
Jednak to pani prokurator jest najważniejsza, jak wspomniałam wyżej z racji, że wraz z obejrzeniem zwłok chłopca przypominają jej się sny, które ciągle ma w głowie. 
Sny prowadzące do rozwiązania zagadki nie tylko morderstwa, ale też jej własnego pochodzenia.

Historia jest ciekawa, wciągająca i lekko napisana, ale czasami odnosiłam wrażenie, że jestem prowadzona za rączkę, a autorka blokuje ścianami wyjście z sytuacji. Jeżeli nie wiecie, o czym mówię to wyobraźcie sobie skrypty gier, które prowadzą Was wytyczoną ścieżką, bez możliwości zboczenia z trasy. W dodatku niektóre dialogi były jednowyrazowe, co także zmierzwiło mi troszkę grzywę. 
To w sumie jedyne minusy, jakie zauważyłam podczas lektury. 

Fabuła książki jest niespotykana, gdyż tutaj do samego końca nie wiadomo nic. Kompletnie nic. Miałam rożne podejrzenia i żadne się nie pokryło z tym, co otrzymałam, przez co książka bardzo mi się spodobała, bo lubię być zaskakiwana. Ciekawym zabiegiem było dodanie życia prywatnego każdej z postaci biorących udział w śledztwie. Nie samą pracą przecież człowiek żyje. 
Każda z postaci jest różna i całkowicie inna od swoich kolegów po fachu, dodatkowo wraz z tłokiem, jaki panuje na wydziale kryminalnym możemy mieć wiele pomysłów, co do rozwiązania zagadki. Uwierzcie mi, nie zgadniecie choćbyście się nie wiem jak starali.

„Naznaczeni na zawsze” to przednia lektura, która zabiera was w podróż po Szwecji. Rzuca na głębokie wody morderstw i pozwala Czytelnikowi zostać jednym z członków wydziału kryminalnego. Nie ukrywam, że mózg pracuje tutaj na pełnych obrotach, a książka nie daje zasnąć, bo chce się ją czytać i poznawać historię Jany oraz całego śledztwa.


Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydwnictwu



„Nie ufaj nikomu i niczemu. Nawet własnym uczuciom.”


 Czekałam na to z niecierpliwością, a gdy się doczekałam czas się zatrzymał, zaś Kerstin Gier zabrała mnie w kolejną podróż w przeszłość.

„W raju zawsze czeka to, co jest w nas…”




Pierwszy tom serii o blogerce kulinarnej Lukrecji, kończy się tak, że miałam ochotę zabić.
Teraz też planuje morderstwo tylko, że brutalniejsze, niż poprzednio.

copyright © . all rights reserved. designed by Color and Code

grid layout coding by helpblogger.com