Co u sióstr?
„Citrus” spodobało mi się już po lekturze pierwszego tomu. W końcu dostaliśmy yuri, które wyróżnia się nie tylko związkiem między dwoma dziewczynami, ale też tym, że obie są połączone rodziną. Oczywiście, niech Wam tu nie przychodzą do głowy dziwne rzeczy. Mei i Yuzu to przybrane siostry.
FABUŁA
Wiceprzewodnicząca szkoły, a prywatnie najlepsza przyjaciółka Mei, która jest przewodniczącą samorządu szybko zauważa, że Yuzu weszła na niebezpieczny teren, jakim jest zbliżenie się do Mei. Momokino postanawia ograniczyć kontakty tej dwójki, jednak szybko okazuje się, że jest to zwyczajnie niemożliwe i wobec oblicza klęski swojej misji po prostu odpuszcza.
Mei, choć bierna wobec starań Yuzu, która też nie do końca wie, czego oczkuje od swojej przybranej siostry i jednocześnie koleżanki ze szkoły zmienia się, kiedy z wizytą do domu wpada jej ojciec. Ojciec, który zostawił szkołę na jej głowie i pojechał zwiedzać inne kraje, aby tam nauczać. Odwiedziny rodzica są jednak bardzo krótkie, a kiedy ten wyjeżdża to Yuzu ciągnie Mei na lotnisko, aby mogła pożegnać się z tatą. Jednak mimo starań dziewczyny podobnie mają „ciche dni” i starają unikać się za wszelką cenę. W dodatku w mieście pojawia się Matsuri, która od pierwszego kadru pokazuje, że chce zdobyć Yuzu. Dziewczyna widząc, że jej dawna przyjaciółka zadaje się z Mei robi wszystko, aby zapobiec ich spotkaniom. Wszystkie jej starania kończą się, gdy nie dość, że okazuje się, iż Mei to siostra Yuzu. Dodatkowo Matsuru sama traci szansę na zdobycie Yuzu swoim egoizmem.
Kiedy nasze dziewczyny jadą na wycieczkę szkolną poznają dwie siostry Ninę i Sarę. Sara widząc Mei pierwszy raz wie, że to dziewczyna stworzona dla niej, a Nina wiedząc o marzeniu swojej siostry stara się jej za wszelką cenę pomóc poderwać Mei. Kiedy w końcu się to udaje do akcji wraca Yuzu, która jeszcze nie poddała się w wyznaniu swoich uczuć do siostry.
OPRAWA GRAFICZNA
Pierwszy w oczy rzucił mi się kontrast w obwolutach. Pierwszy tom był biały, drugi jest czarny i w kolejnych jest zastosowane takie samo rozwiązanie. Okładki nie są takie same, jak w wydaniu japońskim, ale nie mogę złego słowa na nie rzec, bo także mi się podobają. W każdym tomiku na samym początku mamy kilka stron kolorowych, które pokazują nam, jak wyglądają nasze bohaterki. Pod obwolutami mamy zaś zwyczajną oprawkę, która w sumie nie robi żadnego wrażenia. Co podoba mi się w całej serii? Kreska. Przyznam szczerze, że w paru miejscach przystanęłam na dłużej, aby podziwiać kunszt autorki. Szczególnie zbliżenia oczu wychodzą jej idealnie. „Citrus” to manga ciekawa nie tylko fabularnie, ale też artystycznie.
BOHATEROWIE
Musiałam się dobrze zastanowić nad tym, jak oceniam dwie główne bohaterki i stwierdzam, że jak Yuzu jest bardzo sympatyczną, a przede wszystkim optymistyczną osobą (może trochę przesadnie), tak Mei to ponura i cicha osoba. W sumie, gdyby nie to, że jest naprawdę ładna, to swoim zachowaniem raczej nie przyciągnęłaby mojego wzroku. Tu nawet nie chodzi o tajemniczość tej dziewczyny, po prostu jest okropnym smutasem. Co do postaci pobocznych, Matsuru podnosiła mi ciśnienie za każdym razem, kiedy się pojawiała. Siostry Sara i Nina okazały się najbardziej wesołe i ciekawe. Mam nadzieję, że będziemy mieli okazję spotkać je jeszcze w tej historii.
OPINIA OGÓLNA
Kolejne tomy „Citrus” pokazały schematyczność, ale też pomysł, który autorka ma na całą fabułę. Miałam okazję sprawdzić tę mangę na goodreads i, jak zobaczyłam ile jest tomików (10) tej historii to zamrugałam w zaskoczeniu. Jesteśmy dopiero na piątym, a już dużo się dzieje, dlatego tym bardziej ciekawa jestem, jak skończy się ta historia. Mei z Yuzu każdego dnia zbliżają się do siebie, żeby potem znowu się oddalić. Z mojego opisu może wydawać się to nieco nudne, ale uwierzcie mi ani trochę nie jest. Czekam. Czekam bardzo na kolejne tomiki i dalsze losy tej dwójki. Szczególnie, że mam też nadzieję iż ojciec Mei w końcu wróci do domu na stałe i on też zostanie nieco bardziej rozwinięty.
Za tomiki do opinii dziękuję wydawnictwu
