Piękny koniec!
Dawno nie było mi tak ciężko rozstać się z jakimiś postaciami. Kiedy zamknęłam ostatni tom Paper Girls dostałam komiksowego kaca. Nigdy nie miałam komiksowego kaca, a teraz stwierdzam, że nie polecam. Naprawdę nie polecam komiksowego kaca. Jest jeszcze gorszy, niż ten książkowy.
FABUŁA
Nasze bohaterki nie mają czasu na odpoczynek. Dziewczyny z roku 2000 ponownie przenoszą się... w różne miejsca. Wszystkie cztery zostają przeniesione w zupełnie inny czas i miejsce i tam muszą szybko odnaleźć się w nowej rzeczywistości, aby przetrwać i dalej szukać nie tylko odpowiedzi, ale też możliwości powrotu do domu, do roku 1988. Co ciekawe nie wszystkie przenoszą się w przyszłość. KJ ląduje w 1958 roku, gdzie jej słownictwo i ubiór jest dużym zaskoczeniem dla miejscowych. Mac zaś, budzi się na chwilę przed ostateczną zagładą Ziemi.
Czy nasze bohaterki w końcu znajdą spokój i wrócą do swoich czasów?
A przede wszystkim, czy powrót do domu nie wymaże ich pamięci i nie zniszczy znajomości, która przetrwała prawdziwą próbę czasu?
OPINIA OGÓLNA
Heh... cóż można napisać. Cała seria Paper Girls to zakręcona, pełna feminizmu przygoda, która wciąga od pierwszego tomu i nie pozwala odetchnąć do samego końca. Zakończenie tego cyklu jest zarówno pięknie, jak i bolesne. Śmiało mogę napisać, że złamało mi ono serce. Ostatnie strony były niczym katorga. Poniekąd dlatego, że patrząc na zmniejszanie się ilości kartek do końca zeszytu, a poniekąd, bo dorastanie ssie. A Paper Girls poza opowieścią o podróżach w czasie, są także historią o dorastaniu, które jak sami doskonale wiemy nie należy do najprzyjemniejszych.
Paper Girls sprawiły, że pokochałam komiksy jeszcze bardziej, niż gdy zaczynałam z nimi przygodę. Sprawiły, że poczułam o wiele więcej emocji, niż podczas lektury setek książek, które mam za sobą. Cholera, nie potrafię ubrać w słowa to, jak bardzo nie chce rozstawać się z dziewczynami, które przeżyły kawał historii i w końcu doszły do upragnionego celu podróży. Fenomenalna opowieść, którą naprawdę warto przeczytać.