Ale dlaczego sześć tomów?
„Magic Knight Rayearth” to jedna z tych mang, które można czytać bez końca. Niestety seria ma tylko sześć tomików, które są już za mną i przyznam, że mam z tym duży problem. Całe szczęście, że inna seria grupy CLAMP, którą wydaje wydawnictwo Waneko, będzie jeszcze długo wychodzić, bo nie wiem, czym zapełniłabym tę pustkę w sercu.
FABUŁA
Fuu, Umi i Hikaru mają okazję poznać chłopaka imieniem Ferio, który przedstawia się, jako znajomy księżniczki Emeraude. Dziewczyny postanawiają mu zaufać, chociaż jest to zaufanie połowiczne. Chłopak pomaga im w Lesie Ciszy, w starciu z niebezpieczeństwami, jakie tam na nie czyhają. A jednym z nich jest wysłanniczka Zagato, która ma za zadanie pozbyć się ich. W końcu rozpoczyna się ostateczna walka z Zagato. Nasze dziewczyny pokonują jego wysłanników, a także odnajdują Boskie Maszyny, które po próbie serca każdej z naszych bohaterek zostają przekonane do pomocy. Kiedy Fuu, Umi i Hikaru stają przed Zagato zaczyna się ciężka walka, wymagająca od dziewczyn dużo samokontroli i odwagi. Pod koniec walki sytuacja diametralnie się zmienia, a nasze Wojowniczki muszą zabić jeszcze jedną osobę. Osobę, której zabijać nie chcą.
Czy to jednak już koniec?
Nie.
Hikaru z przyjaciółkami ponownie wracają do domu, a ich życie jest nieco inne, niż było przed tą zwariowaną przygodą. Dziewczyny są znudzone życiem i chcą wrócić do Cephiro, zatem ponownie spotykają się w Tokio Tower i ponownie wracają do świata, który nie tak dawno obroniły. Jednak bez filaru, Cephiro stało się ponure i mroczne, a także z dnia na dzień rozpada się coraz bardziej. Dodatkowo padła obronna tarcza krainy i inne państwa pragną skorzystać z okazji i zdobyć Cephiro dla siebie. Magiczni Rycerze ponownie muszą stanąć do walki, aby odeprzeć atak najeźdźców i odnaleźć ścieżkę, która zbuduje nowy filar. A ten zaś okazuje się być bardzo blisko, tak samo jak osoba, która stworzyła całe Cephiro.
OPRAWA GRAFICZNA
Ta manga jest pięknie wydana przez wydawnictwo Waneko. Nasze proste, ale szczegółowe w detalach obwoluty są o miliony lepsze, niż te zagraniczne. Kreska jest typowa dla grupy CLAMP. Lekka, przyjemna i niemęcząca oczy. Zresztą ogólnie lubię grupę CLAMP i ich mangi, także tutaj zawsze będzie mi się podobać wnętrze. Aczkolwiek osoby, które nie są przyzwyczajone do tego stylu, podczas scen walk mogą dostać oczopląsu i nie za bardzo wiedzieć, co jest czym, lub kto jest kim. Można się jednak do tego bez problemu przyzwyczaić.
BOHATEROWIE
Nasz trzy urocze bohaterki w tej historii są zarówno infantylne, jak i poważne. Wiem, że te dwa słowa się ze sobą nie łączą, ale patrząc na ich zachowanie takie właśnie mam odczucia. Chcą ratować świat Cephiro i pomóc księżniczce Emeraude, ale z drugiej strony, chcą też wrócić do domu i ponownie stać się normalnymi dziewczynami. W tomikach tych, a szczególnie w dwóch ostatnich pojawia się cała masa innych postaci, które odgrywają ważne role w całej fabule. Dodatkowo czwarty tom, zaczyna kolejną historię naszych Magicznych Rycerzy (Rycerek chyba, nie?) i to właśnie tu upatrzyłam sobie bohatera, który jest na równi z Zagato. Myślę, że jak będziecie czytać, to sami ogarniecie kto to jest.
OPINIA OGÓLNA
Jestem w szoku, w jaki sposób grupa CLAMP była w stanie tyle wartkiej akcji i wątków otworzyć i zakończyć podczas sześciu tomików. Jak już pisałam w tych kilku tomach grupa CLAMP zamieściła całą masę wątków, nie do końca szczęśliwe zakończenie, a także zmiany w zachowaniu głównych bohaterek. Historia jest ciekawa, nie dłuży się, ale zaledwie sześć tomików śmierdzi malizną. Nie mówię tu o serii na trzydzieści odcinków, ale tak z dziesięć byłoby już całkiem niezłą liczbą, a przede wszystkim autorki mogłyby troszeczkę rozciągnąć akcję, a nie pędzić na upadłego z nią. Plus, że można się w tym wszystkim połapać. Szczerze polecam dla fanów grupy, jak i dla fanów fantastycznych przygód i walce dobra ze złem. „Magic Knight Rayearth” jest pozycją wartą przeczytania.
Tom pierwszy - TUTAJ
Tom pierwszy - TUTAJ
Za tomiki do opinii dziękuję wydawnictwu
