Nie spotkałam jeszcze książki wydanej w USA, na którym nie jest
napisane Bestseller author. Tak, też było w przypadku tej pozycji.
Czy aby
napewno prawidłowo?
Nie miałam okazji czytać żadnej innej romantycznej historii
tej autorki, ale po „If you were mine” raczej nawet nie mam zamiaru. Już
tłumaczę dlaczego.
Wszystko miało być takie piękne, pomysł zapowiadał się naprawdę zachęcająco.
Trzydziestoletnia Claire French jest nauczycielką sztuki, po pracy
hobbystycznie maluje w domu, lecz nie
pokazuje światu swoich dzieł. Jej przyjaciółka wychodzi za mąż, a nasza
bohaterka aby nie być usadzona przy stoliku dla singli, wpada na pomysł, że
warto zamówić sobie na ten czas „ chwilowego chłopaka”.
Tak też robi.
Jej wyborem jest blondyn, który podaje się za pilota o imieniu Fred. Zaczynają
prowadzić rozmowę, a następnie umawiają się na wstępne spotkanie, aby zobaczyć
jak w ogóle wyglądają.
Fred nie ma nic z blondyna. Jest brunetem i nie jest pilotem.
No i końcem końców... nie ma na imie Fred, a Theo. Theo MacLeod.
Para wybiera się na wesele, grają swoje role, ale przed zatrudnieniem podpisują
umowę zwaną „Platoniczną Obietnicą”, która mówi o braku współżyciu między
zatrudnionym, a pracodawcą. Można się domyślić, że ten kwitek nie gra roli i
nasi bohaterowie przyciągani do siebie jak dwa bieguny magnesu spędzają
urokliwie czas nago.
W międzyczasie zaczynają się poznawać, a autorka rozwija osobiste wątki i
Claire i Theo.
Generalnie pomysł na tę książkę jest naprawdę niezły, wszystko się tu zgrywa ze
sobą i splata, jest to czego fanku romansu i erotyku w jednym potrzebują.
Ale...
Wieje nudą.
Niemiłosierną nudą.
„If you were mine” jest napisane w sposób, który nie pociaga. Męczyłam tę
pozycję od połowy, bo nie lubię niedokończonych książek. Poza przyciągającą (
na mnie zadziałała, bo ładne zdjęcie ) okładką, ta pozycja nie ma w sobie nic,
co mogłoby sprawić, że napisze iż warto ją przeczytać.
Nie warto.
Szkoda marnować czas, skoro są o wiele lepsze lektury.
Nawet jeżeli okładka jest miła dla oka.
Kończąc, może Melanie Harlow ma jakieś lepsze książki, które skupiają rzesze
fanek tej autorki. Jak dla mnie, po tej pozycji stwierdzam, że postoję i siegnę
po coś innego. Coś co nie będzie sprawiać, że moje oczy będą się zamykać z nudy
i będę odliczać do końca pozycji. Trzy razy nie.
Laure
Laure